Zamek w Uniejowie

ród obronny istniał tu już w początkach XII wieku. Pierwszy zamek w Uniejowie na pewno stał już w 1331 roku, kiedy został uszkodzony przez Krzyżaków. Nie ma pewności jednak czy stał w tym miejscu co późniejsze założenie. Około połowy XIV wieku arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki wzniósł w obecnym miejscu nowy zamek na sztucznie usypanym niewielkim wzniesieniu. Założony został na planie prostokąta o bokach 23x29 metrów, do którego od zewnętrznej strony wschodniego 

Zdjęcie lotnicze, fot. ZeroJeden, X 2019

muru dostawiona była okrągła wieża o średnicy 9 i wysokości 25 metrów. Brama wjazdowa znajdowała się w kurtynowym murze południowym, a przy zachodnim znajdowało się jedyne skrzydło mieszkalne - trzykondygnacjowy budynek podzielony na dwie izby w najniższej kondygnacji. Przy tym budynku na dziedzińcu stała niewielka kapliczka. Zamek mieścił bibliotekę i archiwum arcybiskupie, organizowano tu też zjazdy i sejmiki województwa sieradzkiego.

W 1381 roku warownię zdobył Bernard z Grabowa, mury nie ucierpiały znacznie, ale zniszczone zostało wyposażenie. Około połowy XV wieku zamek rozbudowano otaczając drugim obwodem murów, nieco niższych niż pierwotne. Przy narożnikach skrzydła mieszkalnego w międzymurzu stanęły dwie czworoboczne wieże mieszkalne, tak jak i wcześniejszy budynek również trzykondygnacjowe. Bramę wjazdową zastąpiono kwadratową wieżą bramną.

W 1492 roku podczas wojny o Koźmin zamek został zdobyty przez Wawrzyńca Kośmidra Gruszczyńskiego. Po zniszczeniach z tego okresu i pożarze z 1525 roku zamek został odbudowany przez Stanisława z Gomolina, który zwracał 

Zdjęcie lotnicze, fot. ZeroJeden, X 2019

uwagę już głównie na funkcje reprezentacyjne założenia. Nie zmieniając dotychczasowych budynków dobudował załamane skrzydło południowo-wschodnie, które połączyło okrągłą wieżę z bramną.

W latach 1627-1638 zamek był własnością Jana Wężyka, potem do 1652 roku - Macieja Łubieńskiego. Przebudowy dokonane przez nich nadały rezydencji obecny wygląd przez przedłużenie skrzydła południowego do narożnej wieży. Z tego też okresu pochodzi portal bramy wjazdowej. Przeprowadzane później prace remontowe nie zmieniły już kształtu biskupiej rezydencji. Między innymi podjęto takie prace po zniszczeniach z okresu wojen szwedzkich, po najeździe wojsk saskich w 1704 roku, a także później przez Krzysztofa Antoniego Szembeka.

W końcu XVIII wieku zamek został częściowo opuszczony po sekularyzacji dóbr kościelnych przejętych przez państwo pruskie. W 1836 roku otrzymał go generał Aleksander Toll. Podczas remontu przeprowadzonego przez jego potomków w połowie XIX wieku zachodni odcinek muru między dawnymi wieżami narożnymi zastąpiono tarasem oraz założono park przyzamkowy. Zachowano 

Zdjęcie lotnicze, fot. ZeroJeden, X 2019

ogólny kształt założenia, jednak murom zamkowym nadano cechy klasycystyczne, jedynie okrągła wieża zachowała orginalny gotycki wygląd.

Po pierwszej wojnie światowej w zamku urządzono pensjonat. Druga wojna pozostawiła po sobie ogromne zniszczenia, jednak w latach 1956-1967 założenie całkowicie odbudowano i urządzono w nim hotel, który mieści się tu do dziś.